In mijn praktijk zie ik vaak mensen die graag controle willen hebben en het liefst de toekomst willen voorspellen. Natuurlijk begrijp ik dat ze die wens eigenlijk niet koesteren maar dat er een angst aan ten grondslag ligt. De angst om voluit te leven en te gaan voor dat wat jou van binnenuit drijft. De angst om daarmee ook de volle verantwoordelijkheid te nemen voor wie je bent en wat je doet en de prijs te betalen die hiermee gepaard gaat.
Want als jij je volle potentieel leeft, kan je jezelf dan nog omringen met de mensen waarmee je nu je leven deelt? En wat betekent dat voor alle andere 'zekerheden' die je nu in je leven hebt? Zelfs al zijn de 'zekerheden' niet prettig of goed voor ons zijn, blijken wij mensen in staat om te blijven in deze situatie. Omdat de angst voor het onbekende, het niet weten, vaak nog groter is.
Na 2 jaar worstelen met mezelf had ik eindelijk de moed gevonden om mijn baan op te zeggen en voor mijn passie, het systemisch werk, te gaan.
1 januari 2020 was de dag dat ik geen baan meer had in loondienst, maar alleen nog als zelfstandig ondernemer werkte. Stel je voor dat ik had geweten dat 2020 het jaar van corona zou worden. En dat er tot 2x toe een lockdown zou zijn die direct invloed zou hebben op het mogen uitoefenen van mijn vak. Wat denk je waar ik nu dan had gestaan?
Wellicht was ik mijn angst voor de onzekerheid van geen vast inkomen niet onder ogen gekomen en was ik nog steeds in loondienst geweest.
Door het niet te weten, ben ik in het diepe gesprongen met mijn angst.
Door het niet te weten, ben ik uitgedaagd in het bij mezelf blijven in tijden van onzekerheid.
Door het niet te weten, ben ik flexibel geworden en creatief in wat er wel kan. En ditmaal niet vanuit een overlevingsmodus, maar vanuit vertrouwen.
Door het niet te weten, heb ik ervaren dat ik veel veerkrachtiger ben dan gedacht.
En door het niet te weten heb ik het genoegen gehad om
relaties te verdiepen,
ontstonden er heel organisch nieuwe samenwerkingen die in balans zijn,
mocht ik online en offline nieuwe mensen ontmoeten,
kwamen er prachtige opdrachten naar me toe,
mocht ik mooie woorden en zelfs een prachtig kerstpakket ontvangen.
2020 Wat ben ik blij dat ik niet heb geweten wat jij ons brengen zou.
En met alles wat bij je hoort en bij je hoorde kan ik leven.
Onlangs volgde ik een training waarbij de trainer zei: "Ze kunnen beter inzetten op "Samen Heel" in plaats van "Samen Sterk".
Ik sluit me daar helemaal bij aan. Wat 2020 mij ook namelijk leerde is dat niet alle neuzen dezelfde kant op wijzen. Dat we niet allemaal op dezelfde manier naar de wereld kijken. Dat we nu eenmaal leven in een dualistische samenleving. Dit is precies wat onze wereld kleurrijk maakt en wat maakt dat alle ingrediënten aanwezig zijn om te leven en te ervaren wat het leven je te brengen heeft.
En dan haal ik ook hier de woorden weer aan van Jed MC Kenna: "Er staat geen grassprietje verkeerd in het hele universum."
Het zit 'm alleen in hoe je er naar kijkt en welke betekenis je er aan geeft.
