Met drie pubers in huis is het bij ons nooit saai.
De ene puber is wat milder in zijn uitingen en de ander leeft volop vanuit overlevingsmechanismen en afzetten.
Als ouder drijft het soms tot wanhoop, wat een mooie uitnodiging blijkt in het oefenen van onmachtig zijn en daar mee kunnen zijn. Ieder zijn eigen proces ;)
Zelf was ik ook niet de makkelijkste puber. Waarschijnlijk als je het mijn ouders vraagt is dit een understatement.
Flink puberen is in het moment enorm frustrerend. Niets is wat het lijkt en alle veiligheid van het kind-zijn is weggevallen. Een wereld vol onbegrip, angst, eenzaamheid en avontuur. Vooral dat laatste laat nog wel eens balanceren tussen leven en dood. Maar enkel door ja te kunnen zeggen tegen de dood, is het mogelijk om voluit te leven.
Flink puberen is wat mij betreft ontzettend helpend in het leren zijn van jezelf.
Ik tref veel (volwassen) mensen in mijn opleidingen en trajecten die niet of weinig gepuberd hebben en nu op zoek naar zichzelf.
Een soort van verlate puberteit maar dan met een volwassen brein.
Het overslaan van de puberteit is veelal geen bewuste keuze maar meer een gevolg van systeemdynamiek die speelde in het gezin van herkomst.
De eerste fysieke navelstreng wordt voor je doorgeknipt vlak na de geboorte. De tweede navelstreng die je energetisch verbindt met je ouders dien je zelf door te knippen. Zodat je eerst vrij wordt van je ouders om je daarna met hen te kunnen verbinden.
Doorknippen van de tweede navelstreng kan alleen vanuit liefde. Vanuit protest zal deze alleen maar strakker worden.
Lieve pubers….. ontdek, ontwikkel en LEEF!
Lieve ouders van pubers…… juich deze fase maar toe. En leer er van wat jij als ouder ervan te leren hebt.
Het gedicht van Khalil Gibran geeft het prachtig weer.
JE KINDEREN...
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden,
maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen waarmee je kinderen
als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.
Kahlil Gibran
