"Levin is een super slim, leuk kind, waarom ziet niemand dat?" vraagt een moeder behoorlijk wanhopig. "Hij wordt gepest, heeft geen vrienden en iedereen laat hem stikken. Op het moment zit hij volgens mij enorm met zichzelf in de knoop, hij heeft ook een eetprobleem ontwikkeld, maar als ik er naar vraag dan zegt hij dat het goed gaat. Mijn moederhart huilt en ik weet niet meer wat ik voor hem kan doen.
Samen zijn we de beste vrienden, ik doe alles voor hem en samen hebben we het goed. Maar zodra hij de boze buitenwereld ingaat.... Dat is vragen om problemen lijkt het wel."
Levin is inderdaad een geweldige leuke jongen met een grote dosis humor. Als hij zijn moeders verdriet hoort, probeert hij haar meteen aan het lachen te krijgen. "Het valt allemaal wel mee hoor mam, mensen snappen mij gewoon niet, dat is alles. En soms heb ik wel vrienden alleen ze hebben niet altijd tijd voor mij."
In een tweede sessie, met alleen moeder praten we over het gezin van herkomst van Levin. Het wordt duidelijk dat er over de vader van Levin niet of negatief gesproken wordt. Hij is er vlak na de geboorte tussenuit geknepen met een ander. Hij laat niks van zich horen, betaalt ook geen cent. Hij geeft niets om zijn zoon. Hij was ook een waardeloze partner.
Ook Levin heeft geen contact met hem, wat volgens moeder ook maar beter is zo. Om haar zoon voor nog meer teleurstellingen te behoeden.
Moeder heeft wel een lieve nieuwe vriend al jaren en Levin noemt hem papa. Samen vormen ze een mooi gezin.
Als In een gesprek later met alleen Levin naar zijn familie gevraagd wordt, vertelt hij dat hij bij zijn moeder woont en haar vriend. Hij noemt mama's vriend papa omdat zijn moeder daar blij van wordt. Zijn echte vader kent hij niet. Het moet een enorme nare man en het is maar beter dat hij er niet meer is.
Misschien is Levin toch wel een beetje nieuwsgierig naar zijn vader maar dat spreekt hij niet uit. Dat zou verraad van de bovenste plank zijn ten opzichte van zijn moeder.
Heel voorzichtig kaart ik bij moeder aan dat wanneer een van de ouders de andere ouder afwijst, dit heel pijnlijk is voor het kind. Immers het kind bestaat voor de helft uit vader en de andere helft uit moeder. Hoe zou het voelen als je er voor de helft niet mag zijn?
Dit gesprek heeft tijd nodig bij moeder want een oude grote wond wordt aangeraakt.
Het lijkt er op dat het traject met Levin gestopt is.
Nu, ruim 7 maanden later staat moeder er weer. Ze vertelde: Ze was boos, kwaad en teleurgesteld dat zij als boosdoener aangewezen was. Ze voelde verdriet toen ze weer geconfronteerd werd met haar oude pijn. Ze weigerde om Levin's vader deel uit te laten maken van hun leven. Toen alle emoties voorbij gekomen waren ontstond er ruimte. Niet zozeer voor haar ten opzichte van haar ex-partner, maar wel om het deel van hem dat ze zag in haar zoon toe te kunnen laten.
Daarom komt ze nu terug.
Een eerste belangrijke stap is gezet...... Dappere mamma!
